*Verloren vriendschap*
*Verloren vriendschap*
Ooit waren we vrienden,
Zo vrolijk & blij.
Is dat nu zomaar over,
Is dat opeens voorbij?
Zo in het niets,
Lijkt alles te zijn vergaan.
Omdat andere mensen,
Er tussen gingen staan.
Tranen in onze ogen,
Wouden elkaar niet geloven.
We dachten allebij,
Dat we elkaar hadden bedrogen.
Geen woord meer van elkaar gehoord,
Onze vriendschap lijkt in de grond geboord.
Nooit zal ik geloven,
Dat wij elkaar hebben gedrogen..
Ooit waren we vrienden,
Zo vrolijk & blij.
Is dat nu zomaar over,
Is dat opeens voorbij?
Zo in het niets,
Lijkt alles te zijn vergaan.
Omdat andere mensen,
Er tussen gingen staan.
Tranen in onze ogen,
Wouden elkaar niet geloven.
We dachten allebij,
Dat we elkaar hadden bedrogen.
Geen woord meer van elkaar gehoord,
Onze vriendschap lijkt in de grond geboord.
Nooit zal ik geloven,
Dat wij elkaar hebben gedrogen..
Reacties op dit gedicht
| anne(16): | Maandag, september 26, 2005 20:38 |
| Mooi verwoord en heel erg herkenbaar.. Je mag me altij mailen! Liefs anne |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mystera | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 26 september 2005 | ||
| Thema's: | ||