zoekend naar een beeld waar ik lach
Sta buiten in de regen.
Geen zin om mijn verlopen make-up weg te vegen.
Vragen slaan als bliksem door mijn hoofd.
Vastgenageld aan de grond helemaal verdooft,
de regent mengt met mijn tranen.
Spoelt weg, de door make-up verschenen banen.
Koude rillingen over mijn rug.
Flash backs van gebeurtenissen schieten voorbij zo vlug.
Zoekend naar een herinnering van geluk,
zoekend naar een beeld waar ik lach.
Maar een gebroken meisje is in alles wat ik zag.
Vesteend sta ik vastgenageld aan de grond.
Een klein lucht wolkje verschijnt uit mijn mond.
Starend naar het niets.
Zoekend naar iets.
Regen blijft maar komen.
Mengend met de tranen die stromen.
Verloren val ik neer,
met de hoop voor altijd te blijven slapen.
Niet meer op te hoeven staan.
Alles wat ik wil, is dat het met mijn leven beter zal gaan..
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Dinsdag, september 27, 2005 14:26 |
| blijf niet stilstaan kijk vooruit! en vooral geloof in jezelf! knufliefs--hiljaa-- |
|
| m@rcel: | Dinsdag, september 27, 2005 14:13 |
| droef-mooi geschreven heel mooi Liefs m@rcel |
|
| sunset: | Dinsdag, september 27, 2005 14:10 |
| Droef, wanhopig neergezet. Liefs en warme knuf, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mellody | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 27 september 2005 | ||
| Thema's: | ||