Poëzie des levens: Dood
De stonde van triomf heeft al geslagen
wat rest is enkel maar voleinding
een symfonie van mateloos geweld;
met slechts een vingerknip zal ’t leven sterven
als het de dienaars van de dood behagen
Jouw geest waait langzaam mee met wind
en ogenlicht is reeds gebroken;
geen hartenklop is nog te horen
jouw adem al gestokt;
gebroken lig jij daar, jij mensenkind
Fier staat nog altijd daar de dood jouw moordenaar
en voelt zich God gelijk als nemer van het leven;
de eerder vroeger hemelstrijd is nu op aard
en satan heeft de slang als zijn verleidingsinstrument;
en het begon uit schaamte voor de naaktheid voor elkaar.
**********
sunset 28-09-2005
**********
Lia : | Woensdag, september 28, 2005 20:24 |
weer zo mooi omschreven.. | |
lovegirl: | Woensdag, september 28, 2005 18:11 |
weer heel graag gelezen erg mooi neergezet knuff veel liefs lovegirl |
|
m@rcel: | Woensdag, september 28, 2005 13:25 |
prachtige poezie heel mooi Liefs m@rcel |
|
ja©ky: | Woensdag, september 28, 2005 12:14 |
Heel heel mooi jacky |
|
Klaes: | Woensdag, september 28, 2005 11:59 |
als vanouds chapeau Groet/Klaes |
|
switi lobi: | Woensdag, september 28, 2005 10:41 |
Slechts een vingerknip....... en zoveel pijn veroorzaakt het; bij leven al sterven, een beetje.........liefsliefs switi lobi |
|
moongirl1982: | Woensdag, september 28, 2005 10:26 |
graag gelezen, groet moongirl1982 |
|
chocaatje: | Woensdag, september 28, 2005 08:53 |
Heel mooi gedaan. liefs mieke | |
Lievelingetje45: | Woensdag, september 28, 2005 08:29 |
Prachtige poezie! Liefs en een fijne dag! |
|