Avonduren
Avonduren
Al eerder luisterde zij
Naar geruis in late avonduren
Maar nooit was het geluid
zo hard
Dat ze stemmen kon verstaan
Er slepen slangen op de trap
Naar boven naar haar
Dove oren
Haar stilte onder ganzenveren
Ze telt de dertien zware treden
Het dichtslaan van de houten deur
De lucht waarin
Licht niet blijft hangen
Haar eenzame verlangen
Is blijven steken tussen tonen
Als ‘ga’, ‘verlaat’ en ‘nooit meer komen’
Als
was zij toch maar niet geboren
Al eerder luisterde zij
Naar geruis in late avonduren
Maar nooit was het geluid
zo hard
Dat ze stemmen kon verstaan
Er slepen slangen op de trap
Naar boven naar haar
Dove oren
Haar stilte onder ganzenveren
Ze telt de dertien zware treden
Het dichtslaan van de houten deur
De lucht waarin
Licht niet blijft hangen
Haar eenzame verlangen
Is blijven steken tussen tonen
Als ‘ga’, ‘verlaat’ en ‘nooit meer komen’
Als
was zij toch maar niet geboren
Reacties op dit gedicht
| danny: | Zaterdag, november 12, 2005 11:08 |
| moongirl1982: | Zaterdag, oktober 01, 2005 16:34 |
| voelbaar verdriet, het beste, groet moongirl1982 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Joyce | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 29 september 2005 | ||
| Thema's: | ||