Sterf ik de dagen.
Nat.
en
Donker.
Sterf ik de dagen,
waarin ik
geen denken weet en
dromen verloren
lopen
in de woestijn
van nu
en
toen.
Ik
omarm nog,
traan huilen
in de ogen en
spreek lijden
in de lippen.
Het zwart
overvalt me
zwaar.
Dag,
ik vond je
nergens, verdwenen,
ergens weg. Dag.
Dag.
Reacties op dit gedicht
| vivika: | Vrijdag, september 30, 2005 11:46 |
| ik hou van je schrijfstijl. liefs |
|
| X-tophe: | Vrijdag, september 30, 2005 11:07 |
| Ik erken en herken de stijl van je schrijven.Het is al weer een hele tijd geleden dat ik nog eens reactie heb gegeven hier,is wel een compliment mag ik zelf hopen | |
| poky: | Vrijdag, september 30, 2005 10:29 |
| mooie woordspeling,groetje poky | |
| hiljaa: | Vrijdag, september 30, 2005 10:00 |
| droef mooi neergeschreven! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Elientjen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2005 | ||
| Thema's: | ||