Alpha Centauri...
O zon, met uw schijnend levenslicht.
Het geboetseerde lot is u als een standbeeld ontvallen.
Mij is het niet ontgaan, dat u verjaard bent en ontdaan.
Een andere ster viel mij op het oog
met nog meer vuur in haar licht.
Zij wakkert mijn verbeelding tot torenhoge verwachtingen.
nog meer dan u helaas zal kunnen bereiken, sinds uw glorietijd.
Laat u terugschieten naar ver achterin de hemel
Kleef vast als een kunstwerk van klosdraadjes van nevels aan de nacht
Net zoals alle andere sterren.
Vervangen bent u, mijn zicht is bevangen
van dat andere verse licht, jong en knipperend,
als een nieuwe levendige vlag wapperend.
Het suizen van uw reis naar achterin het heelal is waarlijk symfonisch,
het accepteren van het einde met geheven hoofd klaarblijkelijk symbolisch.
Onze zon, eerst een vuurrood van macht,
nu onderkoeld door tranen van verdriet
toont ze ons een kwetsbare kant, teder en zacht.
Doch toon geen sympathie en geen nostalgie
als de andere ster haar intrede doet in onze nacht.
Schone Alpha Centauri...
Dichtstbijzijnde ster in onze melkweg
reis razend niet meer uw ovale baan
leidt niet meer een onderdanige weg
kies voor een aards bestaan.
Kom uit uw schulp, ik smeek het u.
De mensheid snakt naar nieuwe levensemotie...
Het geboetseerde lot is u als een standbeeld ontvallen.
Mij is het niet ontgaan, dat u verjaard bent en ontdaan.
Een andere ster viel mij op het oog
met nog meer vuur in haar licht.
Zij wakkert mijn verbeelding tot torenhoge verwachtingen.
nog meer dan u helaas zal kunnen bereiken, sinds uw glorietijd.
Laat u terugschieten naar ver achterin de hemel
Kleef vast als een kunstwerk van klosdraadjes van nevels aan de nacht
Net zoals alle andere sterren.
Vervangen bent u, mijn zicht is bevangen
van dat andere verse licht, jong en knipperend,
als een nieuwe levendige vlag wapperend.
Het suizen van uw reis naar achterin het heelal is waarlijk symfonisch,
het accepteren van het einde met geheven hoofd klaarblijkelijk symbolisch.
Onze zon, eerst een vuurrood van macht,
nu onderkoeld door tranen van verdriet
toont ze ons een kwetsbare kant, teder en zacht.
Doch toon geen sympathie en geen nostalgie
als de andere ster haar intrede doet in onze nacht.
Schone Alpha Centauri...
Dichtstbijzijnde ster in onze melkweg
reis razend niet meer uw ovale baan
leidt niet meer een onderdanige weg
kies voor een aards bestaan.
Kom uit uw schulp, ik smeek het u.
De mensheid snakt naar nieuwe levensemotie...
Reacties op dit gedicht
| Tim Mooij: | Zondag, oktober 02, 2005 01:24 |
| gast... please stop feeding my ego.... it's the thing I'm trying hardest to kill... :) ghehe maar toch bedankt, glad to hear you like my words... inspiratie is a little low dus ik hou jouw ding wel in de gaten deze dagen ;) grt T |
|
| Fri..: | Zaterdag, oktober 01, 2005 21:55 |
| Heel erg goed geschreven, leest lekker weg als een razend relaas ( tja alliteratie eh ) dankje voor de complimentjes, heb je al gemaild Liefs |
|
| Lia : | Zaterdag, oktober 01, 2005 19:09 |
| eh jah... nou dan zal ik mij maar van commentaar onthouden ;-) groetjes, |
|
| Godsend: | Zaterdag, oktober 01, 2005 18:53 |
| deel 2 :) Dank voor je persoonlijk woord (grijnz) ik mag je wel, haha! Je hebt het goed gevoeld, dat onbewuste prijsgeven van mezelf. Jij snapt ook alles (applaus!) mmm...die inspiratie... leuk! :):):) |
|
| Godsend: | Zaterdag, oktober 01, 2005 18:37 |
| ehm... oei... wat een stilte hier... kreeg namelijk ooit de bijnaam 'zon' toebedeeld, dus ben nu lichtelijk jaloers :P Wowwowwow! Hij is superleesbaar - en dat voor Godvader- mysterious himself...Je kunt het ook niet laten je naam eer aan te doen hea!! Glad you're back! Enjoy your days with kisses of a shining star - she's yours! Send-God... |
|
| kimW: | Zaterdag, oktober 01, 2005 18:29 |
| hmmm zwaar leesbaar... een specifieke stijl... (Dank u voor uw complimenten, en tja...heb veel te zeggen denk ik...) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Godvader | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 01 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||