Auw!.

Op dit moment voel ik niks anders dan verdriet..
Het doet mij zo’n zeer..
huilen keer op keer,
en ik weet het niet meer !

Ik kom er niet uit,
schreeuw het door de ruit.
Niemand die het ziet..
nee "ze" interesseren het niet..

Vaak wil ik opgeven..
Pak ik een mes en snijd ik in me arm..
ik huil aan één stuk door
en nee m'n hart is al koud, niet meer warm..

De littekens die ik heb,
hebben één voor één een betekenis..
Oude of nieuwe..
De pijn doet het hem.. & het gemis..

De sneden worden steeds dieper en meer..
En dan denk ik morgen weer..
Maar ik wil dat er een einde aan komt,
Aan die diepe wond..

Want ik wil zo niet verder meer..
Daarom snij ik als ik het echt durf..
Een keer goed ! Het moet !
Zijn ze van mij EN m’n gezeur af.

En zo niet, pak ik verschillende pillen..
En ga voor overdosis als ik er klaar voor ben...
Sorry......