Verdriet...
Ik ga dood,
stilletjes,
als de dageraad.
Onafwendbaar groots,
en ik,
onafwendbaar leeg.
Snakkend naar dood.
Ik ga dood,ja.
Drijvend op een licht,
niet van de dageraad,
doch jouw straling,
die me draagt.
Me altijd gedragen heeft.
Onafwendbaar vlug,
pijnloos de dood tegemoet.
Ik omarm magere Hein.
Haal mij vlug,
haal mij van het licht,
het donker in.
Treur niet mijn liefste,
zing met Hein,
zijn welkomstlied.
Vaarwel mijn wereld,
vaarwel mijn schat.
Ik ga dood nu,
zeer vlug.
stilletjes,
als de dageraad.
Onafwendbaar groots,
en ik,
onafwendbaar leeg.
Snakkend naar dood.
Ik ga dood,ja.
Drijvend op een licht,
niet van de dageraad,
doch jouw straling,
die me draagt.
Me altijd gedragen heeft.
Onafwendbaar vlug,
pijnloos de dood tegemoet.
Ik omarm magere Hein.
Haal mij vlug,
haal mij van het licht,
het donker in.
Treur niet mijn liefste,
zing met Hein,
zijn welkomstlied.
Vaarwel mijn wereld,
vaarwel mijn schat.
Ik ga dood nu,
zeer vlug.
Reacties op dit gedicht
| christina: | Dinsdag, oktober 02, 2001 11:15 |
| Wordt een beetje stil van jou gedicht Heb even geen woorden Heel veel liefs Christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Aelbrecht Michel | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||