Het is oprecht geen bitterheid
Het is oprecht geen bitterheid
Maar een diep pijnlijke droefheid
Waarbij iets is blijven hangen
Alsof het mij heeft bevangen
Uit het oog ben je het hart kwijt
Als een stilte die het oor bijt
Probeer je die geest te vangen
In hoog hemelse gezangen
Een klank die je in de neus bijt
Leemte, leegte zonder respijt
Om de toekomst in te stangen
Of het verleden te prangen
Zo is men opeens alles kwijt
Bij die groet als laatste afscheid
Waar de ziel is blijven hangen
Als in een eeuwig verlangen
Maar een diep pijnlijke droefheid
Waarbij iets is blijven hangen
Alsof het mij heeft bevangen
Uit het oog ben je het hart kwijt
Als een stilte die het oor bijt
Probeer je die geest te vangen
In hoog hemelse gezangen
Een klank die je in de neus bijt
Leemte, leegte zonder respijt
Om de toekomst in te stangen
Of het verleden te prangen
Zo is men opeens alles kwijt
Bij die groet als laatste afscheid
Waar de ziel is blijven hangen
Als in een eeuwig verlangen
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Dinsdag, oktober 04, 2005 10:26 |
| graag gelzen! knufliefs--hiljaa-- |
|
| arie.v.d.zalm: | Dinsdag, oktober 04, 2005 08:12 |
| prachtig verwoord moin moin arie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 04 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||