Er werd niet omgekeken
Er werd niet omgekeken
Toen ze riep
Nu ligt ze in zichzelf gekeerd
Ingeslapen en bevroren in de mist
Versplinterde tranen
In haar ogen
Gebarsten lippen
door de kou en
onuitgesproken pijn
languitgestrekte vingers die
niet konden vasthouden aan het leven
Onuitgesproken zucht
Haar kreet hangt nog in de lucht
Toen ze riep
Nu ligt ze in zichzelf gekeerd
Ingeslapen en bevroren in de mist
Versplinterde tranen
In haar ogen
Gebarsten lippen
door de kou en
onuitgesproken pijn
languitgestrekte vingers die
niet konden vasthouden aan het leven
Onuitgesproken zucht
Haar kreet hangt nog in de lucht
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, december 19, 2006 18:01 |
| Poe hé, welk een droeve eenzaamheid verwoord je hier. Liefs en knuf, sunset |
|
| m@rcel: | Vrijdag, oktober 07, 2005 13:37 |
| stilmakend mooi.. prachtig stukje poezie, heel mooi Liefs m@rcel |
|
| Hephaestus: | Vrijdag, oktober 07, 2005 12:41 |
| Schitterend, je hebt me even stil gekregen...xx | |
| traankoe: | Vrijdag, oktober 07, 2005 10:17 |
| Zoals altijd betoverend mooi en ontroerend.. Je verteld als een engel Liefs, Iza |
|
| unicornkim: | Vrijdag, oktober 07, 2005 09:45 |
| Prachtig, mooi poetisch neergezet. Zeer gevoelig! Liefs en een fijne dag Kimberley |
|
| Dirk Hermans: | Donderdag, oktober 06, 2005 20:48 |
| moedig en gevoelig neergezet liefs Dirk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vivika | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 06 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||