Mijn levensverwekker die heb ik nooit gekend
Door mijn moeder werd ik ook al niet verwend
En pas als opa wordt het mij toegelicht
Als een vijf en dertig jarige doodsbericht
Joseph Godwil zo staat het hier neergepend
Als een bokskampioen eens alom bekend
Het lijkt wel als een treurig echogedicht
Van een opa naar een opa toe gericht
Eerdaags kom ik daar aan zijn graf toe gerend
Om in zijn beeltenis te worden herkend
Mijn genen terug vindend in dit gezicht
Dat ik levende lijve nooit heb belicht
Hoe sta ik hier nu toch diep droevig miskend
Bij mijn bloed hier gestremd en nimmer erkend
Als een afgescheurd of indringend booswicht
Knielend bij een graf, niets meer, dan een heklicht