's Werelds ondergang
De wind waait door m'n haren,
de zon schijnt zacht op m'n gezicht.
Wind droogt mijn tranen,
zon maakt zware gedachten licht.
Landschappen drijven aan me voorbij,
waren me nog nooit eerder opgevallen.
Mensen lopen gevoelloos langs me heen,
sommigen zie ik opstaan, en weer vallen.
Verkeerde beslissingen worden genomen,
maar ik zou het niet veel beter kunnen.
De lucht kleurt viezig van uitlaatgassen,
de wereld,
een bedrijf dat wij niet kunnen runnen.
Met mijn ogen licht gesloten,
luister ik naar stervend vogelgezang.
Tastend in de leegte van het duister,
stevenen we af, op 's werelds ondergang.
Reacties op dit gedicht
| freakangel: | Vrijdag, oktober 07, 2005 22:44 |
| Nope, de wereld kun je niet 'runnen', maar je kunt wel zorgen, dat de wereld zolang mogelijk blijft bestaan! liefs freakangel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Flo0rtjuh | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 07 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||