mijn liefde heb ik
stilletjes afgemeerd
onzichtbaar achter
een hoge sneeuwbult
geparkeerd in kwijnende rust
de kleuren stonden in brand
geschampt laat ik ze
hier afkoelen
elk woord is teveel
met de muur tegen de rug
kijk ik nu
door gedoofde ramen
© Klaes 09-10-05
Irdana: | Zondag, oktober 09, 2005 16:22 |
hoe troost ik dit verdriet* *hoe zorg ik dat jij de zon zijde weer ziet* als ik een manier wist hoe ik jou weer levens vreugde kon geven *was dat van af nu enkel mijn streven* met troost knuffel Irdana |
|
Niniki: | Zondag, oktober 09, 2005 15:20 |
Knuffie Nini | |
switi lobi: | Zondag, oktober 09, 2005 13:58 |
Hoe dróevig.....liefsliefs, kus......switi lobi | |
m@rcel: | Zondag, oktober 09, 2005 12:48 |
droef-mooi Knuff m@rcel |
|
lommert: | Zondag, oktober 09, 2005 10:27 |
droevig, maar mooie woorden gekozen willem |
|
.rose: | Zondag, oktober 09, 2005 10:26 |
wat droevig! ook een knuff van mij! liefs |
|
L.Bert: | Zondag, oktober 09, 2005 09:29 |
Heel mooi gedicht waarin jouw verdriet ook mij verdrietig kan maken. | |
chocaatje: | Zondag, oktober 09, 2005 09:14 |
Knuf. Echt mooi verwoordt!! Gauw weer blij zijn hoor. Liefs mieke |
|
Annemieke van der Ven: | Zondag, oktober 09, 2005 08:48 |
Knuf Annemieke | |
Lia : | Zondag, oktober 09, 2005 08:32 |
even knuffelen .... dat helpt soms.. knuf, LIa |
|
Auteur: Klaes | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 09 oktober 2005 | ||
Thema's: |