Ooit
Ooit,
als alle wegen onderbroken lijken
als alles tegenzit, telkens weer,
alle dromen schijnbaar vervlogen,
en je denkt: slechter kan niet meer
Ooit,
op een moment dat je niets meer dacht
en je niets meer verwacht
Ooit,
als de ketens zoveel vaster lijken
en als de kaarsen langzaam doven
als er niets meer over blijft
om nog in te geloven
Ooit,
Als alles te zwart is
om nog een steek te zien
als alle geluiden zijn verstomd,
en gevoelloos bovendien
Ooit,
dan komt er en moment
zodat, diep in je geest
je beseft dat al dat wachten
niet tevergeefs is geweest
Reacties op dit gedicht
| Innerchild: | Zondag, oktober 09, 2005 23:13 |
| wauw ... Liefs / Inner |
|
| Dirk Hermans: | Zondag, oktober 09, 2005 19:42 |
| heel mooi groetjes Dirk |
|
| - Suus -: | Zondag, oktober 09, 2005 15:07 |
| Eentje om te lezen, te onthouden, voor als je even het zicht verloren bent, eentje om te koesteren, dat is dit! Knuffel, Suus |
|
| ILse Bruintjes: | Zondag, oktober 09, 2005 14:54 |
| mooie gedachtes en heel liefdevol neergezet xxx mij |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 09 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||