De eindeloze regen
Je hoort hoe de regen zachtjes op de daken valt,
terwijl je voorzichtig met je hoofd op je kussen belandt.
De regen die je rustig maakt,
zodat je ongerustheid meer en meer weggaat.
Niets of niemand moet je storen,
je wilt alleen zijn om de druppels te horen.
Nochtans zal de regen ooit moeten stoppen,
en zal er weleens iemand op je deur komen kloppen.
Maar tot dan moet je genieten,
en niet denken aan hoe deze druppels je ooit verlieten.
terwijl je voorzichtig met je hoofd op je kussen belandt.
De regen die je rustig maakt,
zodat je ongerustheid meer en meer weggaat.
Niets of niemand moet je storen,
je wilt alleen zijn om de druppels te horen.
Nochtans zal de regen ooit moeten stoppen,
en zal er weleens iemand op je deur komen kloppen.
Maar tot dan moet je genieten,
en niet denken aan hoe deze druppels je ooit verlieten.
Reacties op dit gedicht
| makker: | Donderdag, april 04, 2002 01:34 |
| makker vindt dat je werkwoordstijden doorelkaar haalt omdat 't dan rijmt(zie de laatste zinnen), je was toch nu aan het luisteren naar de druppels? | |
Over dit gedicht
| Auteur: Sterre | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||