mijn mongools broertje
Toen ik 8 was werd jij geboren.
Van af het begin wist ik dat we bij elkaar horen.
Je moest blijven in het ziekenhuis.
Je mocht niet eens naar huis.
Ze vertelde me dat je lag in een glazen kist.
Ik had je nog niet gezien, maar ik heb je toen al gemist.
Twee weken later lag je voor het eerst in mijn armen.
Niets kon mijn hart meer verwarmen.
De band die wij hebben is heel bijzonder.
Voor mij ben en blijf je een wonder.
Je maakt je nooit druk over morgen.
Ik beloof je.
Ik altijd voor je zal zorgen.
Reacties op dit gedicht
| Reiger: | Woensdag, oktober 19, 2005 07:16 |
| Lief en mooi gedicht! | |
| moongirl1982: | Dinsdag, oktober 11, 2005 12:38 |
| mooi warm en liefde vol gedicht en fijn om samen zo te kunnen genieten en geen zorgen te maken over wat nog komt, groet moongirl1982 |
|
| MizzTeaQ: | Dinsdag, oktober 11, 2005 10:06 |
| :-) Lief dichtje! Liefs , |
|
Over dit gedicht
| Auteur: fallenone | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||