Blues in een regenton
Blues in een regenton
Langzaam plenzend water
asgrauwe luchten
leken grauw as gewenen
dikke druppels
eendrachtig en grijs
zo sober
de regenton benenen
Staar van vochtige kringen
waar vrouwgezichten
van eenzaamheid verschenen
traan en ritme
en onophoudelijke blues
die - in vol vat
de blijdschap ontvrenen
Zakte mij met armen
verloren om zijn bolle buik
natte stenen
dragend mijn verdriet
en zo hielden pijpenstelen
mij die dag
geenszins tevrenen
F.
Reacties op dit gedicht
| Innerchild: | Dinsdag, oktober 11, 2005 14:31 |
| Mag ik dit woordgespeel schitterend vinden ? Ja, zeker ! |
|
| Oorlam: | Dinsdag, oktober 11, 2005 14:06 |
| nostalnisch denk ik aan de oune viene regennon van mijn ouners vroener;-) | |
| Kuijlemans F.: | Dinsdag, oktober 11, 2005 13:48 |
| vergeet gewenen niet.. | |
| Cora (zij): | Dinsdag, oktober 11, 2005 13:47 |
| Mooi gedaan dit, wat ook tevrenen, ontvrenen, benenen is ;-) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 11 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||