Ik heb met hem gepraat
over hoe ik mezelf en het eten haat.
hoevaak ik op de weegschaal sta
dat ik de hele dag niks eet, behalve een beetje sla.

Ik heb hem verteld
dat ik een tijdje calorieën heb geteld.
Maar dat doe ik nu niet meer,
wel voel ik me schuldig keer op keer.

Hij vroeg hoe lang ik zo door wil gaan?
Net zolang tot ik zelf niet eens meer kan staan?
Tot ik mezelf niet meer dik vind?
"nee meid dan is het te laat."

Hij vertelde me dat ik lijd aan een eetstoornis,
sorry meneer, maar dat heb je echt mis.
anders zou ik het zelf wel weten!
ik wil gewoon niet eten!

Hij zegt dat ik moet stoppen,
al mijn gevoelens niet meer moet opkroppen.
Ik moet het mijn ouders vertellen,
doe ik dat niet, dan zal hij ze bellen.

Ze komen het dus hoe dan ook te weten
en dan, dan moet ik weer gaan eten.

hij zei dat hij niet wilde,
dat ik ernstig ziek word.
dat ik mijn hart maar bij hem uitstort
misschien is dat wat ik moet doen.




**ik wil ook helemaal niet ziek worden
ik wil normaal eten en niet mezelf haten omdat ik in mijn oge te dik ben.**