Alleen & verlaten
op de woeste steppe
van mijn verlaten leven
zoek ik naar liefde
door wie dan ook gegeven
het verdriet bepaald
mijn lange weg van hartezeer
ik voel me zo alleen
ik weet het allemaal niet meer
waar vind ik een plaats
waar ik veilig rusten mag
mijn schouders weer kan rechten
mijn lippen weer gekruld tot een lach
mijn mond is nu verwrongen
van angst en bitterheid
achter het masker van mijn vrolijke gedrag
is het mijn hart die lijdt
ik huil
eindeloos lang
wie vangt mijn tranen
wanneer ben ik weer
gelukkig?
~14 oktober 2005 ~
Reacties op dit gedicht
| Anneke v/d Wel: | Vrijdag, oktober 14, 2005 21:23 |
| Wauw wat een mooi gedicht! Herkenbaar! Sterkte ;) Kus Anneke |
|
| Ward van der Zee: | Vrijdag, oktober 14, 2005 16:07 |
| Weet dat er nog heel veel mensen zijn die van je houden en die je maar al te graag zouden helpen... | |
| Koene: | Vrijdag, oktober 14, 2005 15:20 |
| Stilte....... mooi lieverd, echt mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: mienke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 14 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||