Kwam even voorbij de nacht gaf een schittering weerin een dankbare invloedssfeerkwamen door het donker lichtenbogen zich over het veld in rusteO, die nacht dat de hemel kusteen zich tot niets verplichte ik voelde het alles zo alleenom me heen de aarde in steende lichten schenen voor mijeen rust die niet te verklaren wasmaar teruggeworpen werd in de pasmijn totale vrede kwam even voorbijwillem
| Fata Morgana: | Zondag, oktober 16, 2005 23:30 |
| Dat zijn geluksmomenten, ongrijpbaar maar zo dichtbij, liefs Fata. |
|
| psych: | Zondag, oktober 16, 2005 14:08 |
| poëzie...heerlijk | |
| Klaes: | Zondag, oktober 16, 2005 12:29 |
| poetische verfijning groet/klaes |
|
| Lia : | Zondag, oktober 16, 2005 11:49 |
| wat een geweldig stukje poëzie...om rustig van te worden.. fijn gevoel Willem.. kus, Lia |
|