Soms heb ik van die dagen dan zie ik het even niet meer zitten.
Soms heb ik van die dagen dan wil ik liever op geven.
Soms heb ik van die dagen dan voel ik me gedachten alleen maar zweven.
Soms heb ik van die dagen dan ben ik zo vutloos en moe en wil ik alleen maar pitten.

Dat zijn de dagen dat ik me zelf wel aan kant kan maken.
Dat zijn de dagen dat ik me zelf wel wil weg geven.
Dat zijn de dagen dat nix meer me hart kan raken.
Dat zijn de dagen waar na ik liever niet wil streven.

Ik voel me dan zo somber en alleen.
Ik voel me dan zo nutteloos en klein.
Ik voel me dan net een nutteloze steen.
Ik voel me dan zo naar en bepaald niet fijn.

Ik geloof dat er een god is die van mij houd.
Ik geloof dat ook god om mijn verdriet rouwd.
Ik geloof dat god mijn helpen wil wanneer ik niet meer vedder kan.
Ik geloof dat god mij een leven hebt ge geven met een plan.

Ik weet dat ik mensen heb die om mij geven.
Ik weet dat ik vrienden heb waarmee ik mijn verdriet kan delen.
Ik weet dat ik vrienden heb die mijn hart nooit zullen stelen.
Ik weet dat al die liefde van hun zal blijven kleven.

Ook in mijn moeilijke dagen is god voor mij en naast mij.
Ook in mijn moeilijke dagen heb ik vrienden die voor mij bidden.
Ook in mijn moeilijk dagen is god heel dicht bij.
Ook in mijn moeilijke dagen is er een god die op mij wacht.

Een en de zelfde god die zijn zoon voor mijn zonden heeft gegeven.
Een en de zelfde god die mij alteid wil vergeven.
Een en de zelfde god die mij vrienden geeft om van te houwen.
Een en de zelfde god op wie ik mijn leven kan bouwen