Het ravijn
De pieken in je leven kun je op één hand tellen
Dalen zijn er volop, die je voortdurend kwellen
Soms val je in een ondiep dal, en kruip je er meteen weer uit
Maar meestal zijn ze diep, en kom je totaal niet vooruit
Je worstelt je naar boven, en probeert de moeilijke obstakels te vermijden
Maar als je denkt dat je er bent, voel je jezelf al weer naar beneden glijden
Niemand die de helpende hand toereikt
En je hebt het topje van je 'kunnen' bereikt
Moegestreden blijf je staan
En je laat je tranen gaan
Zal er ooit nog een uitweg zijn
Uit dit vreselijke, o zo donkere ravijn?
Dalen zijn er volop, die je voortdurend kwellen
Soms val je in een ondiep dal, en kruip je er meteen weer uit
Maar meestal zijn ze diep, en kom je totaal niet vooruit
Je worstelt je naar boven, en probeert de moeilijke obstakels te vermijden
Maar als je denkt dat je er bent, voel je jezelf al weer naar beneden glijden
Niemand die de helpende hand toereikt
En je hebt het topje van je 'kunnen' bereikt
Moegestreden blijf je staan
En je laat je tranen gaan
Zal er ooit nog een uitweg zijn
Uit dit vreselijke, o zo donkere ravijn?
Reacties op dit gedicht
| ~~~eilahtan~~~: | Maandag, februari 12, 2007 17:18 |
| ja hoor zeker wel ik zat zoals je weet ook in zo n diep ravijn en het is me gelukt ik ben er uit gekomen al heb ik er af en toe nog wel last van hoor dikke knuf liefs nathie |
|
| manik: | Vrijdag, oktober 21, 2005 08:03 |
| met kleine stapjes ga je voor uit het is vaak moeilijk maar als je doorzet kom je er. groetjes manik |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Reiger | 
|
|
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 21 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||