Ik rij weg, weer weg, in mijn metalen kooi
Volg ik het kruimelspoor, stipjes geel licht
Een sliert links van me, op palen getooid
Waarop mijn moede geest zich gelaten richt
Langs me glijden zwartwit gebroken lijnen
Die één na één verdwijnen, tot ze in het zicht
Van spiegels weer verschijnen, en verkleinen
Het perspectief ze tot één lijn verdicht
Ik rij weg, de snelweg en de radio fluisteren
Muziek, gepast zacht voor deze nacht,
Ik hoor de klanken zonder te beluisteren
Laat me knus kleden in haar klankenvacht
Enkel de maan blijft staan, in halo gekleed
Een witte schijf in aura van bonte kleuren
Boven dampende velden in nevelkleed
Waarin ik vaag raamlichten kan bespeuren
Ik rij weg, op weg naar ginds en morgen
Vergeet mijn zorgen, ken ze even niet
Weg in mijn handschoenkast verborgen
Ik rij, niet meer dan dat, en ik geniet.
Fata Morgana: | Zondag, oktober 23, 2005 23:38 |
Gevoel van vrij zijn onderweg, ja mooi, maar wel naar fileberichten luisteren, enne op tijd tanken, Fata. | |
chocaatje: | Zondag, oktober 23, 2005 20:26 |
Maak er een slot op, krijg je ze ook niet terug. Ik zag de hele weg voor me mooi verwoordt.Liefs mieke |
|
Lia : | Zondag, oktober 23, 2005 20:20 |
wel je gordel omdoen... safety first.. knufke, Li@ | |
kimW: | Zondag, oktober 23, 2005 19:54 |
die laaste strofe.... beauty... alsof ik in de auto zit... zo mooi zal wel omschakelen zijn nu... hihi k |
|
Mathilde: | Zondag, oktober 23, 2005 19:51 |
bijzonder mooi plaatje dit, graag gelezen! | |
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 23 oktober 2005 | ||
Thema's: |