Al vluchtend
Er valt een schaduw om mijn lichaam heen
sluit mij in - met zijn zijdezachte handen
streelt hij mijn huid, ja mijn huid -
hij kruipt lager, lager
van mijn hoofd naar mijn tenen
bouwt een netwerk - tekent kronkels
op mijn lijf, mijn eigen lijf -
hij aait en fluistert woorden
die ik later uithuil in een stortvloed
van tranen die lopen en rennen en vluchten
over mijn armen en benen en voeten
tot mijn hart en mijn hoofd en mijn stem
roepen en gillen en schreeuwen
om jou en jou en jou
alleen jou.
Over dit gedicht
| Auteur: Hannepon | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 24 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||