zeg flores weet je nog ik kende je nog maar pas
hoe wij opeens zo dicht bij elkaar stonden
hoe zaterdag 23 april
de zwartste van dit jaar voor me was
je weet echt niet wat je allemaal voor me deed
de angst de onmacht het niet beseffen
dat mijn vader die dag overleed
Voelde zoveel, niet te beschrijven
Kwam uit de nachtdienst die dag
Jouw verhaal horend, de angst
De uitkomst die ik voorzag
maar niet in woorden durfde te uiten
een voorgevoel, zo intens,
toch niet neer kunnen schrijven
je probeerde met weinig woorden en zinnen
om bij mij door te dringen
dat de situatie zo ernstig zou zijn
dat kwam niet echt bij me binnen
maar je drong er eigenlijk op aan
dat ik met de beschreven symtomen
echt naar hem toe moest gaan
Gelukkig heb je dat gedaan
heb je hem nog in leven kunnen zien
Afscheid kunnen nemen van je vader
want dit had je nooit kunnen voorzien
De tijd die kwam was verdrietig en moeilijk
het is allemaal ook zo snel gegaan
en dan nog…het gemis zal altijd blijven
maar er zullen mensen naast je staan…
Ik heb hem dankzij jou nog in leven gezien
En we hebben er nooit meer over gesproken
Als de arts alerter was geweest misschien
Had hij mede dank zij jou lieve schat
De hulp gehad die nodig bleek te zijn
En dan had ik mijn vader nog gehad
Maar het mocht niet zo zijn
Hoe boos ik ook was op die arts
de uitkomst zou niet anders zijn geweest
hij was aan het eind van zijn latijn
de infectie werd hem fataal
onderschat weliswaar door hen
die beter hadden moeten weten
waren zijn kansen toch te klein
Nu praten we over onze vaders
Die er allebei niet meer zijn
Jij was een stuk jonger toen jou vader overleed
Maar dat doet niet minder pijn
Je hebt me geholpen al die tijd
Mij terug gefloten als het weer niet ging
Ik ben je eeuwig dankbaar lieve meid
Mij hoef je niet dankbaar te zijn,
jij hebt jouw gevoel gevolgd
en nu, veel gesprekken later
nog steeds voelbaar
je verdriet en je pijn
laat de mooie herinneringen
een eeuwige troost voor je zijn…
| Niniki: | Donderdag, oktober 27, 2005 22:21 |
| Hè dametjes, Geweldig hoor! Knuffie Nini |
|
| Renate-td-: | Donderdag, oktober 27, 2005 18:32 |
| Bijzonder... ontroerend doch krachtig.. ben stil Knuff voor allebei |
|
| psych: | Donderdag, oktober 27, 2005 18:00 |
| zo, ik ben onder indruk... wat zal ik zeggen,,, laifs,,aan baide ..elze |
|
| remie: | Donderdag, oktober 27, 2005 17:39 |
| stil verdriet van jullie gelezen....sterkte allebei... liefs Remie | |
| Raira (Ria): | Donderdag, oktober 27, 2005 17:07 |
| Wat een geweldig warm en elkaar respecterend en steunend gedicht wat fijn dat jullie dit op deze manier samen kunnen delen wens jullie allebei alle geluk toe en de kracht om met de mooie herinneringen van jullie vaders verder te kunnen liefs en knufff Ria |
|
| Fantasy: | Donderdag, oktober 27, 2005 16:48 |
| echt een mooi gedichtje |
|
