Waarom nou jij?
Het leven is oneerlijk
Het doet verschrikkelijk veel pijn
Je kunt je blijven afvragen waarom
Maar het moet blijbaar toch zo zijn
Ik vond het moeilijk je te zien
Je hebt zo'n onwijs verdriet
Je houdt je groot, doet stoer
Wil dat niemand jou pijn ziet
Zelf zie je het niet meer zitten
Je zei: Meis, ik ga dood
Ik vond het moeilijk dat te horen
Er was een traan, die omhoog schoot
Je hebt kans op overleven
Dat weet je zelf ook heel goed
We gaan er samen voor vechten
Samen houden we moed
Vroeger zeiden we altijd:
We worden samen 100 jaar
Dat jij dat misschien niet haalt
Die gedachte valt mee veel te zwaar
Reacties op dit gedicht
| Bijker: | Zaterdag, juni 03, 2006 15:40 |
| erg mooi gedicht | |
| marousha: | Zaterdag, oktober 29, 2005 16:59 |
| heel mooi gedicht! kwerd er stil van... het doet pijn om mensen te verliezen, ik hoop dat dit goed afloopt. sterkte, knuffel |
|
| detjuhh: | Zaterdag, oktober 29, 2005 15:59 |
Blijf vechten en hopen!! heel veel sterkte.. liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pimbolie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||