Grafsteen
Door herfstlicht gefilterd,
langzaam dwarrelende
blaadjes; geel, rood en bruin,
vormen een zacht tapijt.
Grijs vrouwensilhouet,
sluiende voile,
tranen over wangen,
lippen rood verbeten.
Wachtend op eeuwigheid
ongekend verlangen
in kiem gesmoorde kreet.
Steeds minder komt ze hier,
kan de pijn niet meer aan,
nu alleen door't leven.
langzaam dwarrelende
blaadjes; geel, rood en bruin,
vormen een zacht tapijt.
Grijs vrouwensilhouet,
sluiende voile,
tranen over wangen,
lippen rood verbeten.
Wachtend op eeuwigheid
ongekend verlangen
in kiem gesmoorde kreet.
Steeds minder komt ze hier,
kan de pijn niet meer aan,
nu alleen door't leven.
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Woensdag, november 02, 2005 16:54 |
| Pijnlijke verwoording...knap hoor....liefsliefs,switi lobi | |
| caroline leeuwerck: | Woensdag, november 02, 2005 15:40 |
| mooi verwoord veel sterkte liefs caro |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Edith Meyers | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 02 november 2005 | ||
| Thema's: | ||