de wind..
de berg op,
tegenin de wind.
die ruw haar tranen weg schuurt,
ze was nog maar een kind..
de berg op,
uit de schaduw kant,
zo dat ze weer kan bloeien,
en niet hoeft te denken aan haar tranen,
die nimmer zullen vloeien..
de berg is te hoog,
de wind is te sterk.
de top kan ze niet bereiken.
haar pijn zit te diep,
en niemand hoorde haar,
toen ze 'HELP' riep
ze wilt de tranen voor altijd weg vegen,
maar het gaat niet.
ze kan er niet over praten,
en de wind houdt haar tegen,
verstikt haar verdriet..
de berg op,
tegenin de wind.
die ruw haar tranen weg schuurt,
ze was nog maar een kind..
Reacties op dit gedicht
| Tuimelaar: | Donderdag, november 03, 2005 19:36 |
| auwtch... echt geen fictie? sterkte dan, als het over jou gaat. wel mooi gedicht. kus Tuimelaar |
|
Over dit gedicht
| Auteur: klein*sprookje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2005 | ||
| Thema's: | ||