Een kind van zeven
Een kind van zeven
huppelt, springt, leeft
grijpt de hand van mama
en blijft aan haar rok gekleefd
Een kind van zeven
leeft in een kring van licht
met twinkelingen in de ogen
van het infantiele gezicht
Een kind van zeven
probeert nog te dromen
over de toekomst
en alles wat erna zal komen
Als de tandenfee komt
zijn wensen vervuld
Een kind van zeven
is de laatste onschuld.
Reacties op dit gedicht
| vivika: | Woensdag, november 30, 2005 22:13 |
| geen reactie? tis nochtans mooi...heb je andere gedichtjes ook gelezen allemaal heel mooi. Blijven schrijven je schrijft te mooi om het niet met anderen te delen. liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: Nais | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2005 | ||
| Thema's: | ||