Schikgoden
Bloedde de hemel een maagdelijk offer
als rode vlekken in het sneeuw -
wit geweten van hen die er niet waren
want de wereld was hier, vannacht
priemend door de hemel in duizend
punten afstand, en ik keek vereenzaamd weg
smolt leven op mijn tong tot smaakloos
wankelen als klokslag twaalf uur
vanachter vaag gehoor, sloeg de rede hier af
en liep ik door
Klaes: | Zaterdag, november 05, 2005 19:41 |
rakend mooi groet/klaes |
|
Mathilde: | Zaterdag, november 05, 2005 12:40 |
adembenemend... je schrijft zo pakkend.. je dicht laat me meestal pas na lange tijd los! liefs, mathilde |
|
Fri..: | Zaterdag, november 05, 2005 10:50 |
Wauw, dit gedicht is weer eentje die je pakt, niet wil loslaten en jammert aan het eind dat het al weer afgelopen is.. Heel mooi |
|
Auteur: milamber | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 05 november 2005 | ||
Thema's: |