vloedlijn
De blauwe lucht
De blauwe zee
De frisse wind
Neemt mijn gedachten mee
De wind zet aan
De zon staat hoger
Mijn voeten worden natter
Mijn haren worden droger
Achter mij aan de vloedlijn
Zie ik mijn voetstappen gaan
Sommigen verdwijnen meteen
Anderen blijven staan
Net als de mensen
Die je in je leven ontmoet
Aan sommigen wordt de herinnering bitter
Anderen blijven altijd zoet
En de vrienden wiens voetstappen
in mijn hart zijn blijven staan
zal ik altijd waarderen
voor alles wat ze voor mij hebben gedaan
De blauwe zee
De frisse wind
Neemt mijn gedachten mee
De wind zet aan
De zon staat hoger
Mijn voeten worden natter
Mijn haren worden droger
Achter mij aan de vloedlijn
Zie ik mijn voetstappen gaan
Sommigen verdwijnen meteen
Anderen blijven staan
Net als de mensen
Die je in je leven ontmoet
Aan sommigen wordt de herinnering bitter
Anderen blijven altijd zoet
En de vrienden wiens voetstappen
in mijn hart zijn blijven staan
zal ik altijd waarderen
voor alles wat ze voor mij hebben gedaan
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Maandag, november 07, 2005 19:51 |
| Erg mooi geschreven! Liefsliefs....switi lobi | |
| GLMB: | Maandag, november 07, 2005 19:37 |
| Ja, prachtig geschreven! | |
| caroline leeuwerck: | Maandag, november 07, 2005 18:55 |
| prachtig geschreven de zee oh ik hou zo van de zee dat is een van de mooiste plekken hier op aarde aan zee kom ik altijd tot rust liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: monchita | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 07 november 2005 | ||
| Thema's: | ||