(LR) Mijn laatste traan
Mijn laatste traan
Zal mijn laatste traan sterven
in een wereld van maskerade
waarin jouw wil altijd wet is
en het mijne maar een spel
- die jij nooit wist te winnen -
Verdwaas mij niet – ik ben
ook maar een simpel wezen
doch complexer dan wat jij
ooit zal kunnen bevatten
Gok niet op je laatste schuld
want daarmee heb je mij
- wie ik ook mag zijn -
verkocht
…
Rachel
Reacties op dit gedicht
| Boudaatje: | Woensdag, november 09, 2005 21:47 |
| Gevoelig geschreven. liefs Boud |
|
| Just_Robin: | Dinsdag, november 08, 2005 20:51 |
| En dan zeggen dat ik win.. tss :P Erg mooi geschreven, je bent een waardige tegenstander [^]! Liefs en succes |
|
| Marjolein.: | Dinsdag, november 08, 2005 19:21 |
Hier zit eat in. Maar voel ook het verdriet. Knuf. Liefs, |
|
| Nemesis: | Dinsdag, november 08, 2005 16:34 |
Mooi verwoord, maar jammer van het misplaatste enjambement. Toch, met een intentie, goed beschreven. |
|
| sunset: | Dinsdag, november 08, 2005 16:04 |
| Voelbaar rakend dit. Liefs en warme knuf, sunset |
|
| _Zonneschijn_: | Dinsdag, november 08, 2005 16:00 |
| Zeer prachtig verwoord! Succes! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rachel Rutten | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 november 2005 | ||
| Thema's: | ||