Winterstafereel (Liefhebben)
Een pen doop ik in inkten
beschrijf je zoals ik je zag
neem me mee naar de winter
zei je met een lach
We zochten sporen van het verleden
die geschreven stonden in de sneeuw
het opritselen van bladeren
vormden een muziekje
Op het ijs van het meertje
las men de krassen van schaatsen
die blonken in het zonlicht
van 's morgens tot 's middags laat
Van jou dromen droomde ik
in bed met mijn hoofd op je schoot
de winter die geschilderd werd op het linnen
zal altijd in mijn gedachte zijn
Reacties op dit gedicht
| Irdana: | Woensdag, november 09, 2005 12:43 |
| een mooi gedicht* waar in ik een vleug van heimwee bespeur fijne dag Irdana |
|
| sunset: | Woensdag, november 09, 2005 11:22 |
| Deze is droef-melancholisch herinnerend mooi. Liefs, sunset |
|
| Quando: | Woensdag, november 09, 2005 10:47 |
| heerlijk dit.. liefs, |
|
| m@rcel: | Woensdag, november 09, 2005 00:48 |
| heel,heel mooi Wijnand en graag gelezen Slaap lekker m@rcel |
|
| flores: | Woensdag, november 09, 2005 00:25 |
| Deze is prachtig...zucht... liefs.. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 09 november 2005 | ||
| Thema's: | ||