liefdesverdriet
kind,je zit volledig in de knoop,
in de liefde geen hoop.
laat je toch zo niet gaan,
blijf met beide benen op de grond staan.
ik weet wat je bedoeld,
ik weet wat je nu voelt.
het doet pijn ,
om niet bij je geliefde te zijn.
niemand die je begrijpt of hoort,
je liefde word niet beantwoord.
maar je bent niet alleen,
kom in mijn armen en ween.
weg die nare dromen,
eens zal de ware komen.
maak je eens goed boos,
stop dan alles in een doos.
je bent mijn kind,
tevens mijn beste vrind.
dat is het geen wat telt in het leven,
liefde en vriendschap geven.
kind,mama houd van jou,
en laat je zeker niet in de kou.
samen komen we er wel uit,
en roepen dan zeer luid.
we kunnen de wereld weer aan,
laat de pijn het verdriet maar gaan.
liefs mama
in de liefde geen hoop.
laat je toch zo niet gaan,
blijf met beide benen op de grond staan.
ik weet wat je bedoeld,
ik weet wat je nu voelt.
het doet pijn ,
om niet bij je geliefde te zijn.
niemand die je begrijpt of hoort,
je liefde word niet beantwoord.
maar je bent niet alleen,
kom in mijn armen en ween.
weg die nare dromen,
eens zal de ware komen.
maak je eens goed boos,
stop dan alles in een doos.
je bent mijn kind,
tevens mijn beste vrind.
dat is het geen wat telt in het leven,
liefde en vriendschap geven.
kind,mama houd van jou,
en laat je zeker niet in de kou.
samen komen we er wel uit,
en roepen dan zeer luid.
we kunnen de wereld weer aan,
laat de pijn het verdriet maar gaan.
liefs mama
Reacties op dit gedicht
| Beverke: | Woensdag, augustus 21, 2002 19:14 |
| Mooi dat moeder en kind zo nauw verbonden zijn op gevoelsmatig vlak, kan ik niet van meespreken mijn moeder en wij (mijn zus en ik) hadden duidelijk een komunniecatiestoornis, maar het maakt het ons wel gemakkelijk om haar niet te missen,(zij is niet meer) knuffeltjes jenne |
|
| Zeeroosje: | Zondag, oktober 14, 2001 04:15 |
| Lieve Linda, ik hoop dat het Kelly weer geen verdriet is aangedaan? Dikke knuffel ook voor Kelly | |
| Hans Winter: | Zaterdag, oktober 13, 2001 21:24 |
| "in de liefde is geen hoop" dat is een heel schrijnende zin, Linda, "eens zal de ware komen" voeg je daar aan toe, en tussen nu en eens jouw liefde die haar hoop levend houdt. |
|
| pramodah: | Zaterdag, oktober 13, 2001 18:07 |
| het is met hen mee lijden,en je kan er niets aan doen dan trachten te troosten,en zelf weet je wel dat het slijt maar er zal toch wat tijd overheen gaan........... liefs pramodah |
|
| Huting: | Zaterdag, oktober 13, 2001 11:05 |
| Echte moederliefde Linda, je voelt je vaak nog rotter dan je kind.... Liefs, Doortje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||