monoloog 02
Al sta ik...op mijn kop,
al schud ik mijn hoofd,
wat ik wil komt er niet uit,
net alsof het werd leeggeroofd.
Ik weet... het zit er in,
zelfs van vroeger, van in 't begin.
Daar, ....diep van binnen,
zitten dingen, beelden, zinnen.
Maar blijkbaar ongerijmd,
Zelfs de belangrijkste niet omlijnd.
Ik probeerde zelfs meditatie,
ik probeerde zelfs medicatie,
helpen deed géén een....
Ik probeerde geheugensteuntjes,
met hulp van klassieke deuntjes,
maar helpen...néén.
Gelukkig bestaat het schrift,
dat kan mij verder helpen,
zo sla ik niet op drift,
en kan ik de verliezen stelpen.
Kilo's, massa's informatie,
hierboven vervat in cellen,
dingen van vreugde,
dingen die soms kwellen.
Alles zit er in, waarschijnlijk
maar uitkomen wat ik wil.....
Of wat ik nodig heb....
't Is soms héél erg, pijnlijk.
Ik denk.....heeft het nog zin,
mij hierover op te winden,
ooit zal ik op een manier,
mijn draai wel vinden.
Dan schakel ik het geheugen uit,
ik wil vooruit.
Ik wil niet blijven hangen,
en naar wat niet is verlangen.
Ik weet met zekerheid,
door mijn gevoel,
dat ik een leven leid, van tederheid,
maar zonder doel.
Reacties op dit gedicht
| bijouken: | Maandag, februari 06, 2006 10:30 |
| Stel je niet zoveel vragen, til niet zo zwaar. Laat alles even rusten. Morgen zijn die zorgen weer voorbij, en leid je weer een doelgericht leven van tederheid. Liefs, bijouken. |
|
| jely: | Zaterdag, februari 04, 2006 16:44 |
| diep van binnen, zitten dingen, beelden, zinnen, genoeg om er een vers over te verzinnen. Drukte om niets. Het doel heb je bewezen, ons een mooi verhaal laten lezen... |
|
| arie.v.d.zalm: | Donderdag, november 10, 2005 07:34 |
| gaat voorbij goed verwoord moin moin arie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jure | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 november 2005 | ||
| Thema's: | ||