spiegelbeeld
ik kijk wie er voor me staat,
een meisje met een verwrongen gelaat.
het is alsof ik een ander ben,
mischien iemand die ik ken.
of weer een ander,
waar ik in verander.
ik zie haar ogen,
koel en onbewogen.
haar mond één lijn,
strak maar fijn.
haar ogen willen me iets zeggen,
haar mond probeert het uit te leggen.
maar haar lippen bewegen niet,
ze zit gevangen in haar verdriet.
plots is ze verdwenen,
nu staat er een vrouw te wenen.
en die vrouw ben ik.
een meisje met een verwrongen gelaat.
het is alsof ik een ander ben,
mischien iemand die ik ken.
of weer een ander,
waar ik in verander.
ik zie haar ogen,
koel en onbewogen.
haar mond één lijn,
strak maar fijn.
haar ogen willen me iets zeggen,
haar mond probeert het uit te leggen.
maar haar lippen bewegen niet,
ze zit gevangen in haar verdriet.
plots is ze verdwenen,
nu staat er een vrouw te wenen.
en die vrouw ben ik.
Reacties op dit gedicht
| Beverke: | Donderdag, augustus 22, 2002 18:52 |
| Je hebt geen spiegel nodig om te weten wie je bent, en ook al zie je iets anders dan weet ik dat diep in je die lieve linda zit alleen had ze zich even verscholen, liefs Jenne |
|
| Hans Winter: | Maandag, oktober 15, 2001 22:25 |
| Mensen hebben vele gezichten en als er een is die bij je past, zijn de andere je even vreemd. Je ziet een meisje nog dat haar gezicht verliest, zich niet uiten kan, en huilt, en schrijft lieve dingen onder de gedichten van anderen, allemaal gezichten. |
|
| Hanneke: | Zondag, oktober 14, 2001 10:04 |
| Op een dag weet jij weer wie je bent en kun je je spiegelen, ook in andere mensen. | |
| Zeeroosje: | Zondag, oktober 14, 2001 04:21 |
| En ik was er niet. Sorry ik was zo ziek. Knuffel Roosje | |
| pramodah: | Zaterdag, oktober 13, 2001 20:20 |
| ik wou dat ik je kon troosten....zucht... liefs pramodah |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||