Jij en ik.
Tastbaar stroomt de spanning tussen ons
het goede vervangen door het kwaad, het onbegrip
wat beweegt jou, wat laat jou staan, wat geldt voor mij?
Er komt geen hand om ons te binden
geen enkel zacht en liefhebbend woord
mijn hoofd is weggedraaid, jouw wereld niet de mijne
zoals het eigenlijk altijd al heeft gehoord
Ik kan jouw lichaam niet dragen
als je zelf niet meer wilt staan
ik kan je niet helpen een leven te leven
wanneer je zegt allang niet meer te bestaan
Onzichtbaar zijn de tranen die vallen
onhoorbaar het verlangen naar de dood
maar het is van jou, en niet van mij.
Reacties op dit gedicht
| Fri..: | Zondag, november 13, 2005 20:38 |
| En ook al klinkt het bot; houden zo lief meisje.. Leef, en straal, zoals je leven en stralen kunt ( ik weet dat je dat kunt en wellicht ook al doet) Liefs. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sugared_Placebo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2005 | ||
| Thema's: | ||