ik ben haar toch..
ik loop met mijn vingers,
over de koude muur.
mijn nagel krast in het venster,
de wind strijkt langs mijn wang,
voelt koud en guur..
de spiegel ziet een meisje staan,
klein, blond en zo ontzettend vies.
ik wil het meisje heel hard slaan,
ze heeft het vast verdiend.
walgelijk,
zo als ze kijkt met die ogen,
haat,
zelfs haar vriend heeft haar bedrogen.
het doet zo'n pijn,
ik zie een meisje,
die ik haat,
die ik nooit wil zijn.
maar ik ben haar toch..
Reacties op dit gedicht
| fox_bert: | Vrijdag, november 18, 2005 19:05 |
| knuf van mij ;-) meer even niet liefs Bert |
|
| Renee-Emma: | Donderdag, november 17, 2005 23:16 |
| *knuffelt* heel mooi | |
| braakiejz: | Donderdag, november 17, 2005 09:34 |
| heel rakend gedicht vol van verdriet en pijn sterkte |
|
| switi lobi: | Woensdag, november 16, 2005 16:18 |
| Ben het met sunset eens, jou treft geen énkele blaam! liefsliefs, switi lobi | |
| sunset: | Woensdag, november 16, 2005 13:44 |
| Zo verwarrend-verlaten pijnvoel-droef jouw verwoording. Liefs en oprecht warme knuf, sunset PS: En, vergeet nooit, jouw treft noch blaam noch schuld. |
|
| manik: | Woensdag, november 16, 2005 08:52 |
| hoe kun je jezelf haten dat is erg zoek het goede,fijne,mooie in haar is ook aanwezig hennie | |
Over dit gedicht
| Auteur: klein*sprookje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2005 | ||
| Thema's: | ||