maan
De maan roept mij naar buiten
Het wordt een mooie nacht
Maar ik weet buiten daar
Is gevaar dat op mij wacht
Als morgen nog tot morgen duurt
En de nacht is donker en lang
Krijg de pijn, de angst niet uit me
Verdomme ik ben bang
De maan roept mij naar buiten
Zij die mijn troost kon zijn
Maar nu, ik ben bedrogen
Zij levert mij uit aan de pijn
Lieve maan ik vraag je, ken jij leed en pijn
Waarom kon mijn leven niet als die van anderen zijn
Reacties op dit gedicht
| Ameris: | Woensdag, april 26, 2006 22:45 |
| mooi geschreven... de nacht kan ook heel pijnlijk zijn. maar ze heeft ook veel moois... XXX Ameris |
|
| ° skjør sorriso °: | Zaterdag, januari 14, 2006 13:42 |
| deze vind ik erg mooi.. kus, Bren |
|
| arie.v.d.zalm: | Woensdag, november 16, 2005 21:24 |
| heel mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: ~*louise*~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2005 | ||
| Thema's: | ||