Weer een muur
Langzaam bouw ik weer een muur,
buit dit, is het guur.
Binnen is het veilig en zit ik niemand in de weg,
weer bang dat ik iets verkeerds zeg.
Heb je één tegen je, volgt de rest al snel,
ik zit weer in de knel.
Één ruzie is nog te verdragen,
maar de rest?, ik durf het niet te vragen.
Het lijkt of iedereen weet dat ik op springen sta,
ik sluit me op achter mijn muurtje, sorry ik ga.
Niemand hoeft mijn mening te weten,
tot nu toe heeft het me alleen maar tegen gezeten.
Mijn gedrag wordt niet op prijs gesteld,
achteraf denk ik....had ik mijn mening maar niet verteld.
Het loopt uit in ruzie, altijd waar commentaar,
voortaan, laat ik mijn mening en gedachten maar.