Onverbiddelijk blauw.
Onverbiddelijk blauw.
Overbiddelijk blauw
staart de lucht me aan
de witte wolk lijkt grauw
doel ven het bestaan
is me even ontschoten.
ik had mijn dromen
netjes weggeborgen
keurig naast elkaar
lagen ze te rusten
totdat er één ontsnapte
en die kijkt me nu aan.
bewegen zonder emotie
het tuintje moet geharkt
leven zonder commotie
mijn borst is zwaar.
doorgaan met ademen
want wie weet
staat er om de hoek
een engel
die bevrijding heet.
Reacties op dit gedicht
| Anouck : | Woensdag, oktober 17, 2001 20:37 |
| Ik droom helemaal weg bij dit gedicht... |
|
| arie: | Dinsdag, oktober 16, 2001 16:39 |
| Wacht jij op een engeltje dat het gras voor jou gaat maaien?? dat ga je niet menen he... Hup omhoog die luie kont ;) liefs,arie |
|
| maneschijn: | Dinsdag, oktober 16, 2001 13:21 |
| wie weet.. blijf erop hopen.. als je merkt dat een droom onmogelijk uitvoerbaar is, geef hem dan op... maar dan kan je wel blijven hopen op een volgende, die -wie weet- wél haalbaar kan zijn... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Frank EastWest | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||