19 november 1965
Aan het dek van de " Oranje Nassau "
sta ik met een witte doek
zwaaiend naar de achterblijvers
op mijn hoofd een omslagdoek
Trossen worden losgemaakt nu
't stoomschip maakt zich langzaam los
heel weemoedig sla ik het gade
gezicht met tranen en een blos
Hoor motoren lawaai gaan maken
we varen nu het Schottegat uit
Aufwiedersehn galmt door de speekers
het tropensprookje is nu uit
Ik gooi mijn witte tranendoekje
nu overboord, het wappert weg
het schip heeft koers gezet naar Holland
zestien dagen onderweg
De loodsboot loodst naar open water
nog een keer gaat de scheepstoeter af
Een marslied galmt de zee nu over
mijn vrienden zijn nu heel veraf
Drie lange jaren in de tropen
voor vierde keer die lange reis
ik snuif zoutwaterlucht naar binnen
dushi Corsow krijgt ereprijs
****
Herinneringen drijven boven
'k bedenk, het is al veertig jaar
dat wij ons eiland toen verlieten
en ik, een meisje van een-entwintig jaar
Jannie/ 19-11-2005
switi lobi: | Zaterdag, november 19, 2005 18:05 |
Ik heb dit met kippenvel zitten lezen......liefsliefs, switi lobi | |
dol_fijn: | Zaterdag, november 19, 2005 17:37 |
lieverd ik heb je gedicht weer met veel bewondering zitten lezen hij is net zo mooi als altijd dikke kusjes veel liefs Dol_fijn |
|
*anneke van dijk*: | Zaterdag, november 19, 2005 14:05 |
wetend hoe alles is verlopen, zou je het weer hetzelfde doen? weemoedig gedicht.. namasté, Anneke |
|
Lia : | Zaterdag, november 19, 2005 12:35 |
heel mooi beschreven...knufke... | |
m@rcel: | Zaterdag, november 19, 2005 11:48 |
prachtig verwoord heel mooi jannie Liefs m@rcel |
|
Niniki: | Zaterdag, november 19, 2005 11:10 |
wat prachtig verwoord Jannie. Moet een hele verandering voor je zijn geweest. Knuffie Nini |
|
Auteur: Jannie Hoogendam | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 19 november 2005 | ||
Thema's: |