Ooit waren alle doeken zo leeg,
konden mijn verzwakte handen
niet eens de penselen vasthouden
waarmee ik het betraande papier
mijn eenvoudige dicht liet bewaren
Ik kon geen details schilderen
als ik eenmaal opstond, om de verf
toe te vertrouwen aan het linnen
alsof ze mijn laatst levende vriend
zou zijn, tot ver na mijn tijd
Maar nu ik de streken kan zien, en
weer door de muziek kan kijken
zal de verf nooit nog doorlopen
Mocht ik ooit één van de doeken
buiten vergeten, in de regen
Auteur: Suzanne. | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 20 november 2005 | ||
Thema's: |