Het is allemaal jouw schuld
Ik voel allerlei steken tussen mijn oren, er komen tranen,
Mijn keel doet ook pijn, ze willen zich een weg naar buiten banen.
Voor mij heeft het misschien dan wel geen baat,
Maar je mag het weten dat ik je erom haat.
Ik haat je voor het verknallen van mijn leven,
Dat zal ik je nooit kunnen vergeven.
Het leven is niet altijd even eerlijk, echt niet,
Maar dat ik huil interesseert je geen biet.
Maar wat je ook doet, ik sla me erdoor,
Het spijt me als ik je daarmee stoor.
Maar het is mijn leven, dat moet je niet vergeten,
Ik wil je niet meer zien, dat is wat je moet weten.
Mijn keel doet ook pijn, ze willen zich een weg naar buiten banen.
Voor mij heeft het misschien dan wel geen baat,
Maar je mag het weten dat ik je erom haat.
Ik haat je voor het verknallen van mijn leven,
Dat zal ik je nooit kunnen vergeven.
Het leven is niet altijd even eerlijk, echt niet,
Maar dat ik huil interesseert je geen biet.
Maar wat je ook doet, ik sla me erdoor,
Het spijt me als ik je daarmee stoor.
Maar het is mijn leven, dat moet je niet vergeten,
Ik wil je niet meer zien, dat is wat je moet weten.
Reacties op dit gedicht
| Jannie Hoogendam: | Maandag, november 21, 2005 15:26 |
| Goedzo...dit kan hij in zijn zak steken en pak jij je eigen leventje maar weer op,he? liefs Jannie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Lucine* | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 21 november 2005 | ||
| Thema's: | ||