Zo lief
Zo lief
Zij is tot mijn verrassing Indy gaan heten
En ziet er intussen uit om op te vreten
Nog steeds geen gedicht wordt me verweten,
Er is immers al geruime tijd verstreken.
Doch
De stroom der gevoelens in woorden beschrijven
Zal altijd wel een onmogelijke opgave blijken
De eerste aanraking, de directe herkenning
Zo vanzelfsprekend, behoeft nauwelijks gewenning
Bijna
Of je haar zelf hebt gebaard
De herinnering opnieuw ervaart
Haar lijfje tegen je aan, zo eigen
Je adem stokt, emoties dreigen.
Ook
Je zoon als vader te zien groeien
Zonder behoefte je ermee te bemoeien
Zijn vrouw vol trots naar hem op te zien kijken
Kan onmogelijk anders dan je eigen leven verrijken.
Reacties op dit gedicht
| milamber: | Maandag, november 21, 2005 17:20 |
| prachtig liefdevol geschreven , erg genoten hiervan gr kerwin |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anita Mentink | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 21 november 2005 | ||
| Thema's: | ||