Mijn masker
Achter het masker woon ik
mijn leven gaat niet over rozen
dorens hebben de overhand
ik heb er niet voor gekozen
maar wordt door verdriet overmand
misbruik ziekte en zelfs de dood
niets bleef me dit jaar bespaart
mijn hart voelt aan als lood
een plek waar alles wordt bewaard
achter het masker wat ik draag
verberg ik mijn intense verdriet
geen tranen geen geklaag
niemand die het aan me ziet
maar in het donker van de nacht
wordt het masker afgedaan
verdwijnt mijn glimlach en mijn kracht
en kan het even niet aan
zodra de nacht voorbij is gegaan
grijp ik onrustig om me heen
doe mijn masker gauw weer aan
verdrietig zijn doe ik alleen
Reacties op dit gedicht
| erje: | Woensdag, november 23, 2005 22:00 |
| probeer verdriet niet te verdringen, laat je gaan weet wel dat toezien vanaf de zijkant niets oplost maar het moet je toch goeddoen dat velen om je geven liefs erje |
|
| fredie: | Woensdag, november 23, 2005 20:26 |
| ja weet ik, maar dat masker hoeft niet hoor,ik mag jou tranen wel zien toch?? Ik heb ze jaren verstopt, maar laat ze nu gewoon gaan. Maar je begrijpt me wel en ik jou.. Knuf Love Fredie | |
| hiljaa: | Woensdag, november 23, 2005 17:38 |
| voelend...! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 23 november 2005 | ||
| Thema's: | ||