Meisje in het bos
Helemaal alleen loopt ze daar,
Haar haren hangen voor haar betraande gezicht,
Haar hoofd is gebogen,
Ze kijkt niet op of om,
De bomen zijn de enige om haar heen,
Maar ook zij zijn stil,
Stil en eenzaam, vol met pijn,
Net als haar,
Ze loopt verder, ze weet de weg,
Hier is ze al zo vaak geweest,
Al vanaf de eerste keer wist ze het,
Dat dit de plek was waar ze zou sterven,
De plek waar ze geluk zou vinden,
Nu was het dan eindelijk zover,
Nooit meer zal ze pijn voelen,
Nooit meer zullen mensen fluisteren,
Fluisteren als ze langs komt,
Het touw hing er al,
Overgebleven van een boomhut misschien,
Een boomhut waar vroeger kinderen vrolijk in speelden,
Maar die in de steek is gelaten,
De kinderen werden te groot om te spelen,
Nooit meer werd er naar de hut omgekeken,
Aan dat touw, van die hut,
Ben ik gisteren gestorven,
Met, voor het eerst in mijn leven een lach op mijn gezicht,
Een lach vol blijdschap,
Blijdschap omdat ik nooit meer pijn hoef te voelen,
Geen verdriet meer om al die dingen,
Ik voel niets meer.
Haar haren hangen voor haar betraande gezicht,
Haar hoofd is gebogen,
Ze kijkt niet op of om,
De bomen zijn de enige om haar heen,
Maar ook zij zijn stil,
Stil en eenzaam, vol met pijn,
Net als haar,
Ze loopt verder, ze weet de weg,
Hier is ze al zo vaak geweest,
Al vanaf de eerste keer wist ze het,
Dat dit de plek was waar ze zou sterven,
De plek waar ze geluk zou vinden,
Nu was het dan eindelijk zover,
Nooit meer zal ze pijn voelen,
Nooit meer zullen mensen fluisteren,
Fluisteren als ze langs komt,
Het touw hing er al,
Overgebleven van een boomhut misschien,
Een boomhut waar vroeger kinderen vrolijk in speelden,
Maar die in de steek is gelaten,
De kinderen werden te groot om te spelen,
Nooit meer werd er naar de hut omgekeken,
Aan dat touw, van die hut,
Ben ik gisteren gestorven,
Met, voor het eerst in mijn leven een lach op mijn gezicht,
Een lach vol blijdschap,
Blijdschap omdat ik nooit meer pijn hoef te voelen,
Geen verdriet meer om al die dingen,
Ik voel niets meer.
Reacties op dit gedicht
| **a girl**: | Vrijdag, november 25, 2005 22:10 |
| Prachtig/rakend neergezet! veel sterkte liefs |
|
| zoë: | Donderdag, november 24, 2005 20:54 |
| zo prachtig geschreven!! 'k word er helemaal stil van... |
|
| Fata Morgana: | Woensdag, november 23, 2005 23:08 |
| Morbide.... dat gevoel krijg ik van het lezen van dit soort gedichten, heb zin om je heel hard te knijpen, je voelt het immers toch niet, boze Fata. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Razorblade Kiss | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 23 november 2005 | ||
| Thema's: | ||