van toen autoramen
droomde van een ruit en jou
de spiegeling in het water
raakte weer eens kant noch wal
zag jouw terugblik naar het later
echter al wat paste, al wat mee gaf
lag alleen nog maar te weken
en het pad terug was geen weg vooruit
van toen autoramen spiegels leken
verzuchtte ook de tijd zo af en aan
de crash van nu, de stilte in het heden
doe mij toch die deuren openen
op zoek naar geloof en mogelijkheden
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Donderdag, november 24, 2005 20:10 |
| ja doe mijn deurenook maar eens open! knufliefs--hiljaa-- |
|
| kimW: | Donderdag, november 24, 2005 14:48 |
| dat zou mooi zijn... |
|
| Cora (zij): | Donderdag, november 24, 2005 13:58 |
| Grrr, je doet het erom he, paarse achtergrond en rode letters.....kijk er gewoon scheel van, want ja, ik wil jou wel lezen ;-), deuren openen schept mogelijkheden, soms meer dan je denkt..... aai! |
|
| Artifex: | Donderdag, november 24, 2005 13:33 |
| Oorlam op zoek naar geloof.... hmmmmm.... Wat moet ik daar van denken..? ;-) Pas op he, als je het vindt, kun je er ook vanaf vallen! Liefs, Artifex. |
|
| Lia : | Donderdag, november 24, 2005 12:55 |
| wow.......... | |
| Mathilde: | Donderdag, november 24, 2005 12:13 |
| als je het vindt...mag ik dan ook wat? liefs, mathilde |
|
| chocaatje: | Donderdag, november 24, 2005 11:36 |
| Mooi geschreven.Liefs mieke | |
| MizzTeaQ: | Donderdag, november 24, 2005 11:26 |
| Hoop is er , dat valt te lezen. Knap geschreven! Knuf , |
|
| de nifter: | Donderdag, november 24, 2005 10:57 |
| ja, hehheh.... het pad, daar kan ik ook nog van verhalen. overigens oppassen dat het hier geen klapdeuren betreft |
|
