overkomen..
ik sluit mijn ogen,
zie de zee.
en de hemel
met zijn mooie regenbogen.
ik droom weg,
luister naar de stilte.
opeens bruut verstoord,
door wat hij zegt,
mijn gil,
in mijn keel gesmoord..
weg van de wereld,
zoals ik hem bedacht te zijn.
weg van het meisje die ik was,
overspoeld door een vloedgolf,
met enorm veel pijn..
overkomen..
steeds weer..
mijn hart blijft overstromen,
van rustig water,
beland in een ruw meer..
en steeds door iemand anders,
ik kan het gewoon niet meer..
Reacties op dit gedicht
| Renee-Emma: | Zaterdag, december 03, 2005 17:30 |
| het is zo herkenbaar.. en zo mooi geschreven.. |
|
| memory: | Dinsdag, november 29, 2005 13:49 |
| sterkte meis... naar om te lezen hoeveel pijn het je doet..en herkenbaar. hoop je snel weer te spreken! liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: klein*sprookje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 november 2005 | ||
| Thema's: | ||