Jij bent alles voor me
Telkens opnieuw vertelde hij me hoe graag hij me zag,
telkens opnieuw met die verliefde lach.
Elke keer keek je me aan en
vertelde je dat je samen met mij door het leven wilde gaan.
Ik herinner me nog die tijd
Die tijd dat jij me vast hield
Je was altijd bij me
Ik was helemaal weg van je
Ik had me nog nooit zo gevoeld
Zo verliefd was ik nog nooit geweest
Ik kan niet begrijpen, dat zijn liefde zomaar over gaat
en dat hij mij nu voorgoed verlaat.
Nu verdwijnen zijn lieve woorden,
het liefst zou ik mijzelf willen vermoorden.
Denk eens aan wat we allemaal hebben meegemaakt
Naar de camping op de scooter,
Onze eerste keer!
Naar de kermis tot ’s avonds laat,
Een buurtfeest bij ons in de straat,
Jouw eerste buitenlandse vakantie,
Samen in een tentje
De warme nachten doorstaan.
Naar Epen met de scooter gegaan
Wandelen in het veld bij onze boom en bij de put,
Jij kwam nog geen disco binnen
Dus ik had op jouw gewacht
Tot die tijd bleven we samen thuis
Lekker zitten voor de buis
Alles was goed als we maar bij elkaar waren
Maar dat werd verledentijd.
Je weet dat je mij hiermee kwetst ?
dit is jou keuze, jij moet hem maken
Ook al moet je mij of Fiona daarmee te raken
Dat doe je toch wel, wees maar niet bang
hopelijk duurt die keuze niet te lang
mijn hart zegt dat ik nog steeds bij jou wil zijn
ook al doet het verschrikkelijk veel pijn
maar mijn verstand zegt dat het niet zo moet
jij weet ook hoeveel pijn het doet
Ik ben het allemaal zelf schuld
Maar ik werd gedwongen
Dus ik had een goede rede
Maar daaronder heb jij erg geleden
van vriendschap, liefde en vertrouwen
Je probeerde van mij te houden
mij ga je vergeten
maar dat wil ik niet weten
Het doet me allemaal zo veel pijn
Het enige is dat ik bij jouw wil zijn
jij en ik, dat kan volgens jouw niet meer
ook al wil ik het keer op keer
ik heb je zo hard nodig
mijn liefde voor jou blijkt toch overbodig
ik mis dan je armen om me heen
het is zo leeg zonder jouw
hoe graag ik het ook zou willen
om al mijn tijd aan jouw te verspillen
Waarom toch die twijfel?
Eens was er toch dat fijne gevoel.
Jij weet heel goed wat ik hier mee bedoel
nu is het weg, zo maar verdwenen!
Waar is het in godsnaam gebleven?
Ik raak aan de praat met iedereen,
Ik probeer te lachen, alsof ik dat meen.
En hoe meer ik praat…
hoe meer ik voel dat de eerste traan mijn oog verlaat.
Maar waarom?
Waarom zo’n verdriet?
Is het omdat jij mijn hart verliet?
Niemand die wat vraagt,
Niemand die het ziet,
Maar ik weet waarom ik die tranen liet!
Het waren tranen om jou,
Omdat ik nog steeds superveel van je hou!